Strona główna >>
Pomoc ?

Zalążek Dream Theater pojawił się po raz pierwszy we wrześniu 1985 roku, kiedy to przyjaciele z Berklee School Of Music John Petrucci, John Myung oraz Mike Portnoy zebrali się razem i stwierdzili, że istnieje muzyka, którą lubią i którą wspólnie chcieliby grać. Ściągnęli starego przyjaciela ze szkolnej ławy, klawiszowca Kevina Moore’a i założyli grupę o nazwie Majesty. Pierwsze nagrania formacji odnaleźć można do dziś na krążącej wśród fanów kasecie demo Majesty Demos. Śpiewa na niej – dodać trzeba że nieszczególnie - Chris Collins . W marcu 1986 roku Majesty Demos zostało zarejestrowane na winylu, by sprzedać się w ciągu kolejnych sześciu miesięcy w nakładzie 1000 kopii. W listopadzie 1986 roku Chris opuścił zespół. Minął rok bez wokalisty oraz bez kontraktu płytowego, jednak grupa nie osiadła na laurach lecz komponowała w tym czasie nowe utwory. Były wśród nich m.in. instrumentalne wersje Afterlife, Ytse Jam oraz The Killing Hand. W listopadzie 1987 roku do zespołu dołączył wokalista Charlie Dominici, a wytwórnia Mechanic w końcu wydała płytę studyjną Majesty (When Day and Dream Unite). W tym samym czasie okazało się, że w Las Vegas istnieje zespół o tej samej nazwie, co spowodowało, że panowie Myung, Petrucci, Portnoy musieli poszukać innego szyldu dla swojej formacji. W grę wchodziło kilka różnych możliwości. Przedmiotem rozważań były Glasser, Mi, Magius i tym podobne, wszystkie jednak zostały odrzucone. Wtedy ojciec Portnoya – Howard – zasugerował, by zespół wykorzystał nazwę kina z Kalifornii. Właśnie ta nazwa zastała wybrana ostatecznie i odtąd zespół nieprzerwanie tytułuje się jako Dream Theater. Muzycy szybko doszli do wniosku, że wytwórnia Mechanic nie będzie mogła efektywnie wypromować ich nagrania oraz sfinansować trasę koncertową. Dlatego też zrezygnowali z jej usług. Charlie Dominici został zwolniony, ponieważ jego plany nie pokrywały się z planami zespołu dotyczącymi grania progresywnej muzyki. Poza tym Charlie nie mógł sobie poradzić z występami przed publicznością oraz, jak podkreślają w wywiadach Mike i John Petrucci, był on dużo starszy od reszty zespołu, przez co zapewne nie mogli znaleźć pełnego, wzajemnego zrozumienia. Minęło wiele czasu zanim Dream Theater znalazł właściwego wokalistę. Można powiedzieć, że został rozpisany konkurs na tą posadę. Stanęło do niego około 20 kandydatów, a zespół przesłuchał ponad 200 taśm podczas pracy na Images And Words. Na “stanowisko” wokalisty w Dream Theater startowali m. in. John Arch (eks-Fates Warning), Steve Stone, Chris Cintron oraz John Hendricks. Wszystkich ich jednak pobił na głowę Kevin James LaBrie z Winter Rose. Jego przesłuchanie wypadło fantastycznie i został pod koniec 1991 roku dokooptowany do składu zespołu. EastWest Records, a później ATCO Atlantic, podpisało kontrakt z zespołem i światło dzienne ujrzała płyta Images And Words. Album promował utwór Pull Me Under dość często prezentowany w radio, co wpłynęło na niezłą sprzedaż dużej płyty. Dream Theater zaczął skupiać wokół siebie grupę niezwykle oddanych fanów, rozczarowanych sceną rockową przełomu lat 80. i 90. Oczekujących na pojawienie się grupy pokroju Rush, Yes czy Pink Floyd, grupy od której można oczekiwać muzyki głęboko oddziaływującej na emocje i wyobraźnię słuchacza. Dream Theater nakręcił teledysk do “Pull Me Under”, który - o dziwo - regularnie prezentowany był w MTV. Zachęciło to zespół do dalszych rejestracji. Jednak kolejne klipy: Another Day oraz Take The Time nie spotkały się już z takim uznaniem szefów MTV. W 1993 roku zespół wyruszył na trasę koncertową Music In Progress. Muzycy odwiedzili wówczas Stany Zjednoczone, Japonię oraz Europę. Cały czas wzrastało zainteresowanie zespołem, płyta "Images And Words" sprzedawała się bardzo dobrze, a kilka numerów z niej było bardzo często przedstawiane w radiu. Równocześnie wzmogło się zainteresowanie nie opublikowanymi wcześniej nagraniami i bootlegami. Importowany z USA “When Dream And Day Unite” sprzedawał się bardzo dobrze, co zachęciło grupę do nagrania płyty koncertowej, na której nowy skład przedstawiłby materiał z obu albumów. 23 kwietnia Dream Theater zarejestrował swój koncert w Marquee Club w Londynie. Ukazał się on w sprzedaży pod tytułem Live at the Marquee. Równocześnie na rynku pojawiła się kaseta wideo Live In Tokyo (czasami także tytułowana Music In Progress). Pomimo to, fani zespołu ciągle domagali się więcej. W ciągu wiosny i lata 1994 roku na rynku nastąpiła istna eksplozja bootlegów. Nieco później - w styczniu 1995 - płyta "Images And Words" osiągnęła “złoty” poziom sprzedaży. Zespół nie spieszył się z wydaniem kolejnej płyty. Trzeci studyjny album DT został napisany i nagrany pomiędzy majem i lipcem 1994 roku, a w sklepach pojawił się on 4 października. Nosił tytuł Awake. 1 sierpnia Kevin Moore zdecydował się opuścić zespół w celu kontynuowania własnych muzycznych planów (założył później formację Chroma Key). 8 sierpnia rozstanie zostało potwierdzone w formie oficjalnego oświadczenia prasowego złożonego przez management zespołu. Wówczas też rozpoczęto poszukiwanie następcy Moore’a. Wśród potencjalnych kandydatów znalazł się m.in. Jordan Rudess, lecz w tym samym czasie otrzymał propozycję współpracy od Dixie Dregs i wybrał ten właśnie zespół. Przedtem jednak zdążył zagrać jeden koncert z Dream Theater. Innym klawiszowcem branym pod uwagę był Derek Sherinian, poprzednio grający z Kiss i Alice Cooper'em. Wkrótce wyruszył z Dream Theater na Waking Up Tour i...został na stałe. Po zakończeniu tournee muzycy ponownie zaprosili do studia Davida Pratersa (producenta “Images And Words”) i w kwietniu 1995 roku zarejestrowali wspólnie z nim 23-minutową suitę A Change Of Seasons. Po uzupełnieniu jej kilkoma nagraniami dokonanymi w czasie koncertu Uncovered w klubie Ronniego Scotta w Londynie, całość wydali na albumie A Change Of Seasons, który ukazał się 15 października 1995 roku. W grudniu 1996 roku zespół zagrał pięć koncertów nazwanych The Fix For ‘96, podczas których przedstawili pięć premierowych utworów, przygotowanych z myślą o następnym albumie. Wiosną 1997 roku zespół dał kilka koncertów w Europie oraz wydał specjalnie dla członków fan klubu świąteczny album, na którym znalazło się kilka coverów z koncertu zarejestrowanego w Ronnie Scott Club nie opublikowanych na "A Changes of Season". W tym samym czasie Dream Theater spędził dużo czasu w studio z producentem Kevinem Shirleyem (Aerosmith, Silverchair). W efekcie współpracy zgromadzono ponad dwie i pół godziny nowego materiału, w tym także wstępną wersję dalszej części Metropolis. 23 września 1997 roku na rynku ukazała się kolejna płyta pt. Falling Into Infinity, promowana w roku następnym na długiej trasie Touring Into Infinity. Zespół grał wtedy m.in. z Deep Purple oraz Emerson Lake And Palmer. W grudniu wydał kolejny świąteczny prezent dla fanów. Rok 1998 był także okresem pobocznych projektów poszczególnych muzyków. Mike Portnoy i John Petrucci współpracowali z Jordanem Rudessem i Tony Levinem w Liquid Tension Experiment, nagrywając płytę przez wielu uważaną za najlepszy instrumentalny rockowy album roku. John Petrucci zagrał także wraz z Derekiem i Jamesem w Explorer’s Club na płycie Age of Impact, której głównym pomysłodawcą był Trent Gardner. James LaBrie oprócz tego wystąpił gościnnie na trzecim albumie Shadow Gallery pt. Tyranny. 27 października 1998 Dream Theater udostępnił fanom sporą dawkę muzyki koncertowej. Wydany wówczas został podwójny album zawierający nagrania z koncertu z 25 lipca 1998 roku, który odbył się w klubie La Bataclan w Paryżu. Ukazanie się tego wydawnictwa zatytułowanego Once in a LIVEtime zbiegło się w czasie z wydaniem drugiej oficjalnej kasety wideo pt. Five Years in a LIVEtime. Dream Theater zakończył ten rok w typowy dla siebie sposób, serią koncertów na Wschodnim Wybrzeżu oraz wydaniem trzeciego świątecznego krążka dla członków Międzynarodowego Fan klubu. Rok 1999 Dream Theater rozpoczął zaskakującym dla fanów oświadczeniem wydanym 18 stycznia, w którym stwierdzono, iż Derek Sherinian rozstaje się z zespołem. Jego następcą został... Jordan Rudess, muzyk o gruntownym wykształceniu muzycznym, laureat kilku konkursów interpretatorskich dzieł ...Chopina i Beethovena. Większość sympatyków kwintetu wyrażało zadowolenie z tej zmiany. Derek wkrótce założył własny zespół Planet X i do końca 2000 zdążył nagrać z nim dwa albumy. Jeszcze w 1999 roku swoją solową płytę wydał Kevin James LaBrie. Album nosił tytuł Keep It To Yourself, a La Brie ukrył się pod pseudonimem Mullmuzzler. Derek, Jordan i Mike zagrali w tym samym czasie w kilku utworach na płycie Encores, Legends & Paradox ( z nowymi wersjami utworów Emerson Lake And Palmer). Wreszcie nadszedł dzień premiery nowej studyjnej płyty Dream Theater. Metropolis Part 2: Scenes From a Memory - 77-minutowy koncept - album kontynuujący historię The Miracle i The Sleeper rozpoczętą na “Images and Words” - zachwycił wszystkich! Wkrótce zespół tradycyjnie wyruszył w trasę. Ich pierwszy koncert wraz z Jordanem odbył się jesienią w Korei. Zespół nie zaprezentował wtedy nowych kompozycji. Uczynił to dopiero w Hamburgu 9 listopada 1999 roku. Wtedy też pierwszy raz fani mieli przyjemność usłyszeć Scenes From A Memory na żywo. Koncert zapoczątkował Warm Up Tour, w czasie którego opublikowany został singel Through Her Eyes. Znalazły się na nim także koncertowe nagrania Home oraz Big Medley (kilkunastominutowa mieszanka pięciu starszych utworów zespołu) zarejestrowane w Brukseli. W dalszym ciągu kontynuowane były poboczne projekty muzyków. Derek i John Myung współpracowali z Ty Taborem z King’s X oraz Rodem Morgensteinem z Dixie Dregs w formacji Platypus, firmując drugi album Ice Cycles (pierwszy to When Pus Come To Shove). Mike’a Portnoya usłyszeć można było w składzie super-grupy Transatlantic , gdzie gra wraz z Nealem Morse’em (Spock’s Beard), Pete’em Trewavasem (Marillion) oraz Roine Stoltem (Flower Kings) (zadebiutowali znakomitym albumem SMPTe). Mike, John, Jordan i Tony Levin nagrali także nieco wcześniej drugi album jako Liquid Tension Experiment. Dream Theater pracował także ciężko w 2000 roku. W lutym rozpoczęli oni pierwszą część trasy Metropolis 2000 Tour po Ameryce, następnie wiosną zjawili się w Europie, by zaprezentować się publiczności Starego Kontynentu. W czasie tej trasy “Scenes From Memory” przedstawiana była jako prezentacja multimedialna, a to po to, by zwiększyć oddziaływanie muzyki. W maju zespół udał się do Korei i Japonii, a w lipcu zagrał kolejny raz w Europie, tym razem dając koncerty głównie na otwartym powietrzu. Pod koniec tego miesiąca rozpoczął drugą część trasy po USA. Ich ostatni koncert w Ameryce pt. An Evening With Dream Theater, który odbył się 30 sierpnia w Roseland Ballroom w Nowym Jorku, został zarejestrowany przez ekipę techniczną. Był on wielkim wydarzeniem w historii Dream Theater, wraz z zespołem na scenie występował chór, a w utworze Through Her Eyes James LaBrie śpiewał wraz z Theresą Thomason. Mike Portnoy jak i cały zespół ma nadzieję, że uda się wydać go na DVD, wideo oraz CD. Obecnie zespół odpoczywa i przygotowuje się do ponownego przyjazdu do Europy. Zobaczymy ich również po raz pierwszy w Polsce. W dalszych planach zespołu jest nagrywanie kolejnego studyjnego albumu. Przedsięwzięcie to będzie realizowane od stycznia przyszłego roku. Jak zespół wspominał w wywiadach, nowa płyta ma iść w kierunku wytyczonym przez Metropolis Part II, ale nie będzie już koncept - albumem. Miejmy nadzieję, że będzie przynajmniej tak samo dobra!

 

Stronę wykonano na podstawie informacji Rock Serwis

Autor: Marcin Kałduński na podstawie informacji z oficjalnej 

strony zespołu Dream Theater oraz strony Dream Theater po Polsku.

Projekt i wykonanie DNC ©  WebDesign 2000 - 2002

W górę